Jeannette Lonink

Beeldend kunstenaar

De inspiratie voor mijn werk haal ik vooral uit de dingen die mij op dat moment bezig houden met als uitgangspunt het materiaal dat op mijn weg komt. De laatste jaren was dromen mijn thema; niet wat ik droom, maar de staat waarin ik ben als ik droom. Het vertoeven in een wereld die uit lagen, levels bestaat. Af en toe steek je je hoofd in zo’n wereld, om hem zonodig snel weer terug te trekken. Het voelt als een kijkje nemen in het collectief onderbewustzijn, maar zeker in mijn persoonlijke onder(on)bewustzijn. Gekoppeld daaraan speelt herinneren en vergeten een belangrijke rol. Want zelden herinner je je een droom exact of überhaupt, maar het zit wel allemaal in je hoofd en manifesteert zich te pas en te onpas. Daar de nodige afstand van nemen en met beide benen op de grond blijven, in het hier en nu te zijn, zie ik als een opdracht die het leven mij stelt. Kopflastig zijn ligt op de loer! Tegelijkertijd is er de hang naar de materie die mij bezighoudt. Mensen en dingen, alles wat je in een leven om je heen verzamelt en moeilijk afstand van wilt en kunt doen. Uiteindelijk kun je toch niets meenemen als je sterft, op een doodshemd zitten geen zakken en sterven doe je alleen. Maar hoe zit dat met herinneringen? Op weg naar de vergetelheid, welke herinnering zou je zeker niet willen vergeten en meenemen?

Via dromen, onderbewustzijn, staat waarin je bent (level/spiraal/lagen), toch naar inhoud komen, naar herinneren en vergeten. Herinnering universeel maken, zodat de toeschouwer ze herkent.